محمد، واژه عشق! نامت هنوز زیباست ادبی 1397/01/24 محمد رسول‌الله دوست دارم  خلوت‌زی‌ترین  احساس‌هایم را به‌پرواز درآورم دوست دارم دوباره داغ شوم و آن آوای ملکوتی را، خود با گوش خاکی خویش بشنوم: «بخوان! محمد بخوان! بخوان! به‌نام آن‌که آفرید ... بخوان و پروردگار تو  باکرامت‌ترین  است آن‌که آموخت با قلم آموخت به انسان  آن‌چه  را که نمی‌دانست. می‌خواهم ببینم محمد چگونه مردی بود که خدا به وجودش افتخار نمود و آن کلمات عشق را -در  وجدی شگفت- بر زبان جاری کرد. او  تنها انسانی بود که غبار پای عروجش بر پیشانی کهکشانهای ناشناخته دوردست هنوز باقی‌ست. نازنین وجودی که نامش قرین سلام‌ها،  درود‌ها  و زیبایی‌هاست.  پیام‌آوری  که جهان را تنها با کلمه فتح کرد؛ کلماتی برآمده از عزیزترین لحظهٔ قلب. محمد در عصری، فاطمه کوثر را بر زانوان نشاند و دست محبت بر سر کشید که دختر داشتن معادل دشنام بود .